Orale tumoren bij de hond: wat kunnen we ermee?

Orale tumoren zijn een regelmatig gezien probleem in de dierenartspraktijk

 
Bij orale tumoren denken we in eerste instantie aan plaveiselcelcarcinomen bij de kat en de zeer slechte prognose daarvan, maar geldt dat ook voor de hond? Is elke hond met een tonsillair plaveiselcelcarcinoom echt opgegeven? Welke tumoren zijn de moeite waard om te behandelen? En is een mandibulectomie een ingreep die we überhaupt moeten willen uitvoeren, of belemmert het de hond na de ingreep teveel in zijn functioneren?

Over mondholtetumoren en de behandeling daarvan heersen veel vooroordelen. In dit artikel zullen we ingaan op de bij de hond meest voorkomende mondholtetumoren en de diagnostiek, maar zullen we vooral de behandelmogelijkheden en prognoses bespreken.
 

Orale tumoren komen regelmatig voor en vormen samen tot wel 7% van alle tumoren bij de hond.

 
De meest voorkomende orale tumoren bij de hond zijn in volgorde van afnemende incidentie: maligne melanomen, plaveiselcelcarcinomen, (fibro)sarcomen en acantomateuze ameloblastomen. De initiële behandeling van orale tumoren is vaak vergelijkbaar (chirurgie), echter de definitieve behandeling en prognose zijn sterk afhankelijk van het tumortype en zeker ook van het stadium waarin de tumor ontdekt wordt.

Een groot deel van deze tumoren wordt per toeval vastgesteld tijdens een routine controle, zoals de jaarlijkse gezondheidscontrole. Dit onderstreept het belang van een volledig lichamelijk onderzoek tijdens dergelijke routine bezoeken. Daarnaast moet bij een gebitsbehandeling of tijdens het intuberen voor een ingreep onder narcose altijd de gehele mondholte geïnspecteerd worden, inclusief de tong(basis) en de tonsillen.

Als bij een gebitsbehandeling opvallend losse elementen gezien worden, moet altijd bedacht worden dat dit kan optreden als gevolg van botlysis ten gevolge van een tumoreus proces. Een nauwkeurige inspectie en verder onderzoek zoals dentale röntgenfoto’s of het nemen van biopten, kan meer duidelijkheid scheppen.

Soms komt de eigenaar omdat hij een massa in de bek ontdekt heeft, maar door de locatie worden orale tumoren vaak pas in een laat stadium ontdekt.

Ook worden honden aangeboden omdat de eigenaar een verkleuring in de bek heeft gezien. Het is goed om ons te realiseren dat dit niet altijd een melanoom hoeft te zijn. Het kan ook normale pigmentatie zijn, echter bij twijfel is er altijd een reden om een biopt te nemen.

Tumoren in het pharynxgebied worden meestal helemaal niet door de eigenaar gezien. Deze honden worden aangeboden in verband met klachten als speekselvloed, het niet willen eten van brokken, exophthalmus, asymmetrie van de kop, bloedverlies via de bek, halitosis, dysphagie en soms pijnlijkheid bij het openen van de bek.
 

Een ideaal overzicht voor in de praktijk!

Leerdoelen

Aan het eind van dit artikel:

• Kent u de meest voorkomende mondholte tumoren van de hond.
• Bent u op de hoogte van de behandelingsmogelijkheden van de verschillende tumoren.
• Weet u dat een oraal plaveiselcelcarcinoom bij de hond beduidend anders is dan een oraal plaveiselcelcarcinoom bij de kat.
• Weet u welke tumoren zeker de moeite waard zijn om te behandelen.
• Bent u in staat om eigenaren te informeren over ingrepen als mandibulectomie en maxillectomie.

Inhoudsopgave

• Inleiding
• Stageren van de hond met een orale tumor
• Stageringsschema orale tumoren
• Behandelopties bij orale tumoren
• Orale melanomen
• Orale plaveiselcelcarcinomen
• Orale fibrosarcomen
• Acantomateuze ameloblastomen
• Conclusie
• Literatuur